Valverde de la Virgen, Santibanez de Valdeiglesias, Acebo, Ponferrado

hoihoi, en dan zijn we 4 dagen verder. De internetverbindingen zijn hopeloos. Een gewone huisverbinding die je met 200 mensen massaal gebruikt. Geen bereik dus. Alleen de Spanjaarden hebben dan bereik.     Naar Leon lopen was verschrikkelijk, alleen maar industrie, snelweg en voorstad. De stad zelf is ook niet mijn ding. Heel veel zwervers die steeds om geld vragen en toeristen. Voor de Kathedraal stond een rij van anderhalf uur en de albergues zijn er voor 170 of 240 mensen. De Koreanen bleven hier een extra dag in een hotel, Maria wilde ook een extra nacht blijven om te rusten en de stad te bezoeken. Ik wilde weg, ben dan ook verder gelopen, de stad uit naar Santibanez de Valdeiglesias, een rustig dorp 15km buiten de stad. Het Hostel lag achter een tehuis voor verstandelijk beperkte mensen (mannen). Wat een verschil met de Okkernoot. Vanuit onze slaapzaal konden we in het gebouw kijken. Grote slaapzaal, zoals in het hostel en de douche was ook een grote ruimte, waar ze volgens mij s'avonds allemaal tegelijk gedoucht werden. Ook mochten ze niet weg, alleen in het kleine achterpleintje. Daar zaten er veel de hele middag/avond te roken. Toch confronterend. Het verschil is enorm met Nederland. De volgende dag was het bewolkt en weer een heel lang stuk langs de snelweg. Omdat het weer prima was om te lopen, ben ik lang doorgegaan. Samen met een jongen en een meisje uit Frankrijk een heel stuk samen gelopen, ik ben nu natuurlijk weer alleen. Maar ach, er zijn zoveel mensen onderweg, altijd wel iemand om even mee te praten. Al vroeg was ik in Astorga, een mooi stadje, prachtige Kathedraal en een Gaudi-museum. Beiden bezocht, maar omdat het nog maar 11 uur was besloot ik verder te gaan. Dat had ik beter niet kunnen doen, want pas om 5 uur had ik eindelijk een plaats bereikt waar ik kon slapen. 36 km verder volgens mijn boek. Leek er wel 100. Mijn enkel wilde niet meer, maar het moest. Wel mijn steentjes achter gelaten bij het Cruz de Ferro. Dat leek me zo leuk, maar was een fikse tegenvaller, ik was daar rond half 4 en zo'n 1,5km ervoor worden busladingen mensen uitgeladen. Die lopen klein stukje de berg op en leggen dan met tranen in hun ogen hun steen en stappen daar weer in de bus. Tja en daar sta je dan, meer dan 500km gelopen, doodmoe, nog geen plek om te slapen, met je steentje!!!!!! Vandaag niet zo ver gelopen, naar Fonferrado. ik loop nu toch al een dag voor, dus nu even uitrusten. Prachtige albergue, donativo, dwz je geeft wat je er voor over hebt, maar dit is echt luxe, mooie tuin met ligstoelen. Daar ga ik nu even lekker in de zon zitten. Het is hier nu 28 graden en zonnig.  Het einde is in zicht, de routes worden steeds mooier, tot de volgende keer,      Groetjes Petra